و اینجا کسی است که بار گـناهی به دوش خود دارد...!
   و دخترکی که تا همیشه داغ عشق بر جگر دارد...!!!!!
  چـقـدر سـاده میزبان اشـــک می شود ای وای...
   و چـقـدر ساده حـســود می شـود حتی..................:
  به گـنجشـک هایی که لابه لای درخـت تـوت همسایه
   بــال در بــال هــم تـــرانـه می سـازنــد...!!!
  و ستاره هایی که فارغ از وحشت سیاهی شب...
  چـشـمـک زنان برای مــاه عشوه می ریزند...!!!


(از دلنوشته های خودم)

 

  سالهای سال است...
  همان عادت همیشگی ست...
  هر صبح چشم به آسمان دارد...
  در انتظار نگاهی که آشنا باشد...!
  و هر غروب غریبانه افطار میکند...
  زنی که روز ه سکوت گرفته است...!!!!


(از دلنوشته های خودم)

ای سبزترین خاطره در باغ وجودم...

دیشب به حضورت غزلی ناب سرودم...

گفتند که چه داری از این هستی دنیا؟

گفتم که رفیقی هست همه بود و نبودم...

گفته بودم که اگر بوسه دهی توبه کنم...

که دگر باز از این گونه خطاها نکنم...

بوسه دادی و چو برخواست لبت از لب من...

توبه کردم که دگر توبه بیجا نکنم...

ما مثل دفترهای قدیمی کاهی بودیم، دو به دو به هم چسبیده...

هر کداممان را که می کندند، آن یکی هم بیرون میزد از زندگی...

حالا سیمی مان کردند که با رفتن دیگری کک مان هم نگزد!

من بودم، تو و یک عالمه حرف...

و ترازویی که سهم تو را از شعرهایم نشان میداد...

کاش بودی و می فهمیدی وقت دلتنگی یک آه چقدر وزن دارد...

آغوشم درست به اندازه خودت جا دارد...

قدِ تمام مچاله شدن هایت...

قدِ تمام حفاظتی که از تو آرزو دارم...

و قدِ تمام احساسی که از بدرد چیزی خوردن مرا خوشحال می کند...